Comentario literario: "Acción gallega" (Hino)

COMENTARIO LITERARIO ( por Alicia Fernández Insua)

   O texto referido é un  poema titulado "Acción gallega (Hino), cuxo autor é Ramón Cabanillas, pertencente á súa obra "Vento mareiro", situada na literatura de comezos do século XX, máis exactamente no ano 1915. Asimesmo, estamos nunha época intersecular, sendo Cabanillas coñecido coma o "Poeta da Raza", un dos grandes escritores das Irmandades da Fala, quen escribe este poema na súa primeira etapa agrarista.

  Seguidamente, "Acción gallega" (Hino), plasma ese espírito de rebelión e berro contra o sometemento e opresión que as clases altas cometen cos traballadores, responsables de converter a uns campesiños galegos en campesiños de segunda orde, en escravos para os beneficios destes. Por esta razón, Cabanillas transmite esta mensaxe de coraxe contra os continuos abusos, por iso os destinatarios son os traballadores do pobo galego, incluíndo a voz lírica do poema, co obxectivo de levantar ese sentimento loitador. Así, para facer notar esa mensaxe, no texto pódense atopar hipérboles coma " que corra o sangue a regos", expresando esa famosa frase, "Denantes mortos que escravos", invocando esa mesma rebelión, sendo a voz lírica en primeira persoa e en plural, é dicir, nós mesmos, onde a voz lírica como dixen antes, inclúese. Desta maneira, pódese ver que o poema está dividido en seis cuartetos de catro estrofas, de catro versos cada unha, heptasílabos, e de rima consonante na quinta estrofa, rima asonante nas catro primeiras estrofas, quedando solta a última. Con isto, hai tamén algúns símbolos no poema tales como "a folla do fouciño", transmitindo a loita dos campesiños; "Vila podre", referida aos anos da terra ocupada polos caciques, quens, tiñan o poder económico; "a Aldea", personificada para facer notar o territorio de Galicia; "a alma rexional"; referíndoos á segunda etapa do galeguismo, o Rexionalismo; ou por exemplo a palabra "lume", expresando ese lume purificador, no lugar do traballo fronte ó pazo señorial opresor.

   En conclusión, o poema de Cabanillas é un hino creado para espertar ese sentimento de loita de comezos do século XX, para recuperar a identidade campesiña, arrebatada antano por eses anos que tras a súa avaricia, danaron o pobo galego de tal forma que levou ao territorio a pasar por unha etapa de angustia desprezomento e escravitude.